Blikken trommel voor DE GRUYTER met diverse afbeelding van schilderijen

Blikken trommel voor DE GRUYTER met diverse afbeelding van schilderijen. 

• Vervaardiger: Nederlands Vereenigde blikfabriek 
• Vervaardigingsdatum: 1963 / 1963 

Beschrijving  
Oude brocante blikken trommel met een rechthoekige vorm en een scharnierend oversluitdeksel met rolrand. De decoratie van het blik bestaat uit een goudkleurige ondergrond in craquele met diverse versieringen. Zowel aan de kopse kanten als aan de lange zijkanten staat een afbeelding van een oude meester. Op het deksel een afbeelding van het schilderij:`Dorpsschool' van de Braeckeleer. Aan de voorzijde "Dorpskermis" van David Vinckboons. Zijkant "Interieur met boeren van Corn Dusart.

Aan de onderkant heeft het blik de tekst: "En betere waar En 10 % alleen de Gruyter". 

Dit blik vertoont diverse sporen van slijtage.

• Hoogte: 8 cm.
• Lengte: 18,4 cm. 
• Breedte: 11,2 cm.

Ferdinand de Braekeleer (Antwerpen, 12 februari 1792 - aldaar, 16 mei 1883) was een Zuid-Nederlands kunstschilder. Hij is bekend als historie- en genreschilder. Hij wordt ook wel Ferdinand de Braekeleer de Oudere genoemd om hem van zijn zoon te onderscheiden.

Ferdinand werd als kind van arme ouders (Joannes de Braekeleer en Joanna Segers) geboren en na hun overlijden (respectievelijk in 1801 en 1804) kwam hij onder de hoede van zijn oom Norbertus, overste van de paters Miniemen in Antwerpen. Hij werd toegelaten op de Kunstschool voor Wezen van de historieschilder Mathieu Ignace van Brée te Antwerpen. Later vervolgde hij zijn opleiding bij de academie van Antwerpen. Hij won verschillende prijzen met zijn schilderstukken en liet zich opmerken in het Salon van Parijs in 1813 met zijn "Aeneas die Anchyses draagt" (een verloren werk).

In zijn jonge jaren schilderde Ferdinand datgene wat het meeste geld opbracht, en onder zijn vroege werken bevinden zich onder andere genrestukken, historische en religieuze schilderijen. Nadat hij in 1819 de Antwerpse Prix de Rome won als eerste laureaat met een historieschilderij "Tobias herstelt het zicht van zijn vader" (verblijfplaats onbekend), vertrok hij in december 1819 naar Rome om daar zijn opleiding te vervolgen, gevolgd in augustus 1821 door zijn leermeester Mattheus Ignatius van Bree. Samen bezochten zij diverse Italiaanse steden: Ancona, Bologna, Firenze, Napels en Venetië. Uit die tijd bestaat er nog een schetsboek met pittoreske zichten op Rome, dat zich bevindt in de Koninklijke Bibliotheek Albert I te Brussel.

Na zijn terugkeer in april 1823 vestigde De Braekeleer zich in zijn geboortestad Antwerpen. Hij maakte daar genrestukken, geïnspireerd op episodes uit het leven van oude Vlaamse meesters.

David Vinckboons ook gespeld als Vinghboons, Vingboons, Vinckebonis of Vinckboom (gedoopt Mechelen, 13 augustus 1576 – ca. 1632) was een belangrijk kunstschilder uit de vroege 17e eeuw, een navolger van Pieter en Jan Brueghel de Oude.

David was een zoon van Philip Vinckboons (-1601) en kwam in 1591 met zijn ouders via Antwerpen en Middelburg naar Amsterdam. De familie Vingboons was katholiek. David trouwde in 1602 in Leeuwarden met Agnieta van Loon (-1668), de dochter van een notaris. Dit echtpaar kreeg een hele rij kinderen: zes zoons en vier dochters bereikten de volwassen leeftijd. Zijn moeder Neeltje, inmiddels weduwe, verkocht haar huis in de Nieuwe Hoogstraat in 1603.

David Vingboons woonde en werkte in de Sint Antoniesbreestraat (nr. 64) naast de Salamandersteeg en achter het latere Trippenhuis. Dat huis had hij in 1611 gekocht. Hij schilderde boerentaferelen maar ontwikkelde ook een nieuwe schilderstijl: landschappen, die met dieren en figuren werden verlevendigd. Hij illustreerde bijbels, boeken en assisteerde zijn leerling Gillis Claesz. de Hondecoeter bij het schilderen van figuren, die daar minder bedreven in was. Andere leerlingen waren Claes Janszoon Visscher en Guiliaume Helming uit Zeeland.

David Vingboons was de vader van de architecten Justus, Johannes en Philips Vingboons. Zijn oudste zoon Pieter stierf in 1644 op Ceylon aan de beriberi. Hij werkte als ingenieur en militair in Colombo onder François Caron.

Cornelis Dusart (Haarlem, 24 april 1660 – aldaar, 1 oktober 1704) was een Nederlands kunstschilder en graveur behorend tot de Hollandse School. Hij was een zoon van componist, beiaardier en organist Joan Dusart.

Dusart werd in 1679 toegelaten tot het Haarlemse Sint-Lucasgilde. Hij was een trouwe navolger van Adriaen van Ostade. Hij wist zijn beroemde voorbeeld in kwaliteit zo dicht te naderen, dat enkele werken van Dusart, bijvoorbeeld Boeren voor een herberg in Slot Belvedere in Wenen, vroeger voor dat van Van Ostade werd aangezien. Ook zijn gravures zijn in de trant van Van Ostade.